لابد به این نوع ترس میگن مستراحو-نیکتو-فوبیا (ترس از تاریکی مستراح)
چطوری مستر! بازگشت پیروزمندانه ات رو باز تبریک میگم
 

می بینی ؟ سوختن چراغ همیشه هم بی حکمت نیست !
 

گرچه زیاد "لحن" جمله هات رو قبول ندارم ولی یه جورایی گیرا هستند
 

گيرا چه كشكيه ؟
فكر كرده بااين مزخرف گوييشان به كجا ميرسه. برات متاسفام جناب 1991
حيف وقتم كه سره خوندن وبلاگه تو رفت
واقعا با خودت چي فكر كردي
 

عزیزم اینجا دموکراسیه! می‌تونی ‌نخونی. بعدشم من اصولاً وقتی اینجا چیزی می‌نویسم فکر نمی‌کنم و هرچی به ذهنم می‌رسه رو می‌نویسم -البته گاهی از هیلترینگ هم استفاده می‌کنم- و فلسفه‌ی وجودی اینجا برای من هم اینه که فقط اون چیزی که به ذهنم می‌رسه رو بنویسم!
بعدشم، عزیزکم! شما که اسمت و ننوشتی چی با خودت فکر کردی؟
 

عزیزکم فکر خاصی با خودم نکردم .مطمئنا اسم اصلی شما هم 1991 نمی باشد .این به اون در . واسه اینم ننوشتم که از اسمم خوشم نمیاد.
واقعا تو ذهنت فقط همین چیزا می گذره اتفاقا یکم این ذهنو به کار بندازی چیزایه خیلی بهتری می نویسی
از یه ویژگیت خوشم اومد اونم اینکه خیلی با جنبه ای
 

ما اصلیتمون هزار و نهصد و نود و یکیه!
نه جانم! اگه هرچی تو این ذهنم می‌گزشت رو می خواستم بگم که باید مثنوی هفتاد من می‌نوشتم. اینا اضافات افاضات - جناس و سجع و همه چی قاطی بودا!!- ذهن پریشون حال ماست که باید یه جایی تخلیه بشه. چشم کف پاتون اینجا مستراح ذهن ماست!

بقول ننه‌ی گرامی:
بچه! اسم آدم ینی خود آدم! اگه اسمت حسنه مال اینه که حسنی!

ما طی طرح چندین ساله‌ایی که برای خودمون نوشتیم باید به نقطه‌ی اوج باجنبگی می‌رسیدیم که الحمد والمنه رسیدیم تازه گاهی غیرتمونم تحت و الشعاع قرار می‌ده!